„Mien Heimatort“ een Kinnerupsatz
„Mien Tohuus“, vun een „Ramßler Deern“ schreeben in dat Joohr 1950
Mien Heimot is dat lüdde Dörp Ramßel. Lingen deiht dat in de „Lümbörger Heid“. Rund umtau sünd ok noch veele Dörper in verschied’ne Affstään. In dat Joohr 840 hätt de Bischoop Ansgar bi uns ein Klooster gründ.
An de Westsiet vun uns Dörp plätschert een sülberklore Bääk, de Seev’e. Rund üm dat Dörp und ümtau sünd Wischen und Feller, Heid und Woold. Vör dan Krieg hätt Ramßel 640 Inwohners tellt, nu (1950) benah dat Duppelte.
Midden in Dörp steiht een wunnerbore Kark. De Turm is tweiundfüfftig Meter hoch. Üm de Kark rüm licht de Karkhoff. Ok ik heff dor Verwandte liggen. Tämlich trurig bün ik wesen in dat Joohr 1945, dor is mien Bro‘er dorhin brocht wor’n.
In Winter un ok in Summer bringt de Badediek veel Freid. He licht ganz dicht bi uns Huus. Mit boden und Schlittschoh lopen heff ik dor veel freie Stünn verbröcht.
In mien Heimot is dat sehr scheun, dat markt man erst kennen, wenn man inne Fremd is so richtig to schätzen. 2 Gr
Uns daumalige Schoolmeester Grethe hätt den ok ein twei geben för an Upsatz vun de Deern 1950.