„Wat de neie Hahn noch nich sehn hett“
Wer vun de Autobahn Hamborg-Hannober kott achter dat Hoster Dreieck, ein Blick in westliche Richtung kiekt, de entdeckt Ramßel. Mit sien 52 m hogen Karkturm vun de Stiftskark. Eng verwand mit de Kark is ok de Geschicht vun Bischof Ansgar und dat Männerstift und dat schon vör 1175 Johr.
At ein Utstellungsstück sall dat „Fremdenbook“ vun dan „Klosterkroog“ wesen. Dat geiht üm reisende Papiermokergesellen de up de Walz wär’n. In Ramßel wär ein Herberge in dat oole Küsterhuus. Öber 725 Indräg sünd in dat „Papiermookerbook“ mokt worn und dat in de Tied vun 1824 – 1860. In düsse Tied sünd aber schon de ersten Papierfabriken in’gang wesen.
Nich aber nur de Karkengeschicht hett Ramßel bekannt mookt, mindestens drei Bürgers hebbt dorto bidrogen: Ton ein wär datt de Dischermeister Johann Harms. De hett ein Floogtüch boot, dat sogor flogen is in de Seppen’ser Heid.
Denn wär dor noch de Tüftler und Erfinner Dr. Manfred Seiffert, de hett so an de 40 Patente anmeld; „Ünnerwatersender“ för U-Boote. Albert Scharfenberg, de hett de Feuerwehrkupplung erfunnen, de ok hüt noch insett ward.
To de berühmten Geschöpfe gehört nich de Wetterhahn up dan Karkturm, de is nämlich 1981 vun de Spitz full’n und müss dör ein nei’n ersett warn, ne dat sünd uns lebendigen Höhner und Hahns.
Schon in dat Johr 1874 is düsse Höhnerrasse „Weiße Ramelsloher“, löter denn at „Ramelsloher Blaubein“ tolaten wor’n. To bekieken sünd de „Blaubein“ jümmers noch in dat Freilichtmuseum an Kiekebarg in Vahrendörp.
Ramßel is schon wat Besunners !
— De Winser Zeitung hett to sien 125. Jubiläum 1993, düssen Bietrag in Hochdütsch druckt; ken‘ein dan schreeben het, wet ik nich ! Seker aber in Anlehnung an dan „Olen Hahn“ von Otto Schneider ! Int Plattdütshe öbersett hett dat aber Ingo Pape —