Omas Schött (Schürze)
Fröher hebbt de Froonlüd jümmers een Schött dragen, dat wär in de Köök un bi alle Arbeit in Huushalt so üblich. Ick glöw ober, de mersten Kinner weten gornich mehr watt een „Schhött“ öberhaupt is. To Omas Tieden hett man ok noch verschieden Schötten ümbun’n. De Hauptzweck von Omas Schött bestünn ober dorin dat Kleed, dan Rock dorünner to schonen. So veel Kledaasch harn de Froons-lüüd daumols noch nich. Schötten künn man öch mol dörwaschen und an de Sünn drögen up de Wäschelien.
So ne Schött wör ok schnell mol at Puttlappen nutzt, wenn de Pann mol schnell ut dan Herd rut müss. Mit een Schött dor künn man ober ok Kinnertranen afwischen, oder bevör dat na de School hin güng de Ohren utwischen.
Bi Omas Trüchweg vun dan Höhnerkaben wör meist an de Schött to sein; denn dor wärn bestimmt de frische Eier bin’n. Omas eerste Gang wär fröh morgens dat Herdanböten in de Köök. Nu na dan Holtschuppen hin, se käm mit een Schött vull Holtstücken un een beeten Buschholt wedder trüch. Nu wör dat ok schnell warm. Bi dat Mittageeten moken wär dat an Köökenherd tämlich heit, so müss man dan Sweet mit de Schött vun de Stirn wischen. Gordenarbeit wär ahn de Schött gornich möglich. Arfen un Bohn, aber ok Wötteln, alln’s wör in de Schött transportiert. In Harvst wär dat eerste Fallobst ob düsse Oort in de Waschköök bröcht.
Hett sik plötzlich Besöök ankünnigt, so is de Schött ogenblicklich een Stoffdauk worn. Flink wör öber de Möbel raast un schon wör dat schier un rein.
Löter at dat Abendbrot ferdig wär, läup Oma an dat Kommerfinster hett de Schött utschüttelt, un nu wüssen de Mannslüd: Tied to’n Eeten is dor, flink na Huus !
Ik meen dat ward lang du’ern bet sowatt praktisches wie een „Schött“ wär nee‘t erfunnen ward, dat soveele Zwecke erfüllen deiht.
De Keime de in düsse Schött wärn hebbt ober keeneen anstecken, nur de Leev vun uns Oma !!
Nu süüht man ok de Schött von Oma mit ganz annere Oogen !
Ingo Pape