Schützenfest is nu in Dörp

Schützenfest is nu in Dörp

Schützenfest in Ramßel

För 70 Johrn noch an de Seev‘ bi Toni und Reinhard, Rühmann ober ok noch Hermine, dor hät dat 12 Johr lang stattfunnen.

Bi Menck’s an de Seev is de Festplatz ünner de Bööm wesen und de 100 m Scheitstand.     Een wunnerboret Idyll, seggt man heut noch.

Hier is ok de längste Tresen wesen vun de Ramß´ler Gasthüüs. Ik seih se noch de langen Reegen mit Beerglöss. Achtern Tresen hät Hein Deumann Beer zappt, Otto Schwattkopp und Höhn Fritz de Oberkellner, ober ok Toni, Reinhard mit Deern Waltraut und Ilse ut Harmsdörp hebbt mitholben.

De Marsch vun dat Dörp wär tämlich mühsam, besunners noch mit dat Koppsteenplaaster. Dortau käm noch de swore Joppen bi de Hitt und mit Haut up’n Kopp. Komandeur August Blecken hät nich so öcht Marsch-erleichterung geben. Sünnabend, Sünndag und Mondag müssen de Schützen mit Kapell und Speelmannszug rünner na de Seev, egal watt dat för een Weer wesen is. Vörden weg mit Polizeischutz vun Emil Lange, dan Dörpsschandarm, in Deenstuniform mit Pritschesbüx un Leddersteebel. Up dan Saal wör denn gemeinsam mit „Lieben, Locke, Gloria“ inmarschiert, sowie mit beide Vereinsfahn‘.  Na een Ansprach käm denn de erlösenden Satz vun August: „Zur Theke weggetreten !“

Wie is so’n Festball afflopen in de oolen Tie’n an de Seev‘ ?

Los güng dat pünklich Klock acht. De Komandeur hät een Tusch bestellt; denn wör Ruhe in Saal. De Ehrendanz för dan König und de Atjudanten. All‘ Lüüt nu up dan Saal hebbt een Kreis bild , dat Königsgepann inne Mitt. Nu wär eistmol de neie Kledasch vun dat Gespann beklatscht, dortau kämen denn noch öft een poor Ehrengäst vun de Nachborvereine, eist jetzt dröffen de Poore jümmer „Pflichtdänz“ erledigen.

Öberhaupt hät de Musik dan Ton angeben. Up een Podest 7m lang un 4 m deip mit een Gelänner hebbt se ehren Platz hat, 6 Stufen öber de Saalfläche. Direkt dorför wären de Ehrendische, de künn man grad so rupkieken.

Vun boben hebbt se allns in Blick hat, und wenn tau veel Fronns mit,nanner danzt hebbt wör dat Tied, de Kerdels vun de Theke to holen. Dat Middel wär eenfach, een „Damenwahl“, nu sünd de Froonslüüt aber na dan Tresen hin und shon wär Leben up dan Saal. Wenn dat so richtig in Gang wär, denn so hebbt se ein „Marschwalzer“ ankünnigt. Dorför hebbt de „Rifflis“ een Oog hat. Dat wär de beste Methode een annern Partner tau erwischen.

De Kerdels hebbt een Kreis bild, de Hannen up de Schuller vun dan Vödermann. De Froons inne Mitt ok een Kreis ober gegen de Richtung. De Kapell hät „Auf der Lüneburger Heide ..“ ,speelt und alle hebbt mitsungen. Denn so na 2 Runn‘n hebbt se batz uphört, nu hebbt sick all‘ losloten und na rechts rümdreiht. Nu hät dien neige Partner di schon anlächelt. Jetzt wör wär kräftig danzt. Na een Ogenblick hör de Musik denn up und de Reegen hebbt sick wär neit formiert.  –  “Hoch auf dem gelben Wagen..“ wär nu kräftig sungen. Bumms und Batz hörn se wedder up, und, wär na rechts dreihn, schon wärd passiert, und meist hett man een annere Deern erwischt. Düsse Danz hät een poor Runnen duert, ober man mut seggen, meist güng dat denn wär an Tresen oder man güng mol een Sekt drinken.  Bi Mencks an de Seev hät man för düssen Zweck dan Höhnerstall utrümt mit Spezial-bedienung ut de Großstadt. Bet an dan fröhen Morgen wär denn ok langsam Schluß.  Nu käm ober de Höhepunkt vun jedet Fest in uns Dörp:

„Dat Feldquartier !“

Wenn dat Personal mit’mol mit affrümen anfungen hät, denn so wär de Moment kommen, dan Saal mit Dischdecken tau bedecken. De hatte Kern hät sick denn up de Dischdecken sett und twei vun de Musikers stell‘n sick twüschen de „müden Krieger“. Mit Schifferklavier und Trompet hebbt se sungen und dorbi in de Arms lägen. „Im Feldquartier auf hartem Stein ..!“ dormit güng dat los, denn so käm „Lilli Marleen“, und anfangs noch een Poor Soldatenlieder dortau. „Höhn Fritz“ hät denn ok noch ein Köm utgeben und de Köök hät noch een Stück Wittbrot dortau bröcht.  Meist een halbe Stünn hät de Zeromonie duert, aber ohn dütt Ritual güng keen Ball to End‘.

Denn so güng dat na Huus hin, een langen Weg, de Frons würn in Arm nommen  und kreegen dan Joppen öber de Schuller, de Kerdels müssen ehren Haut retten för dan nächsten Daag.  Vicks Walter und Erika hebbt ünnerdess de Footkranken in’t Dörp kutchiert.

Dat sogenannte „Nachtvesper“ hät man schon up dan Saal utmookt. So manche Froo hät denn ok noch in Ballkleed Eier braat an fröhen Morgen, eenige müssen denn ok bilütten na’n Melken hin.

De eisten Schützenfeste an de Seev wärn noch prägt vun de schrecklichen  Kriegsjohrn. Dat fiern käm aber nicht o kott. Ok noch in de 60er Johr hät man de Tradition mit int Dörp nommen.

Na 1963

wär denn up twei Säle in Dörp fie’ert, Antreen to de Proklamation bi Stumm up dan Hoff, meist schon in de Schummerei. Dreimal Danz und Sünnabends bi Scharfenberg de „Rifflies“ und bi Wickhorst de „Charli-Boys“. Mit twei Kapellen un ständiget wesseln na meist jeden Danz. Twischendör wör denn noch de „Raupenbahn“ opsöcht; hier künn man sik een Belohnungs-kuß för dan schönen Danz afhohln, oder so !? Dormit dat ok nümms seihn künn, wör eenfach een Verdeck öberstülpt, so‘een poor Runnen.

Ja, daumals wör all’ns noch beten romantischer !!

Nu aber wär up dan annern Saal, oder in de Sektbor. Gegen dan grooden  Hunger müss man in’t Clubzimmer. Dor künn manTante Berthas „Steaks“ bestellen, dat wär de Renner, besunners för de öllern Poore.

An de Theke noch schnell een Beer oder een Köm, oder taun verpussen in de Sektbor.

Herrliche Tie’n sünd dat wesen. Hüüt ward in Telt fiert mitten in Dörp, und Spoß mookt dat jümmers noch; wenn’t ok een beten anners is !

—–

Öber veel Festen heff ik nu grad bericht, ober all de Familienfesten wie Greune- Sülberne- und sogor Goll‘ne Hochtien dor heff ick keen Wort öber verlorn. Düsse Fie’ern sind up de Gasthüüs verdeilt wesen.

Hüüt aber giwt dat düüs Wirtschaften nich mehr, un wi möt wiet in anner Dörper reisen üm to fiern, ober ok dor ward dat schon weniger.

Wi hebbt een Huus mitten in Dörp. Dat Grundstück mit dan neien Dörpsplatz is vun Mencks an de Seev köft worn. Man kann dat schon as Glückfall anseihn. De Schützen und Füerwehrlüüd  bemöht sich vörbildlich üm de Rümlichkeiten und dan schönen Dörpsplatz umtau.

Dorför bedankt sick de Ramßler vun Haddden.

Ingo Pape in Juli 2022
Dieser Beitrag wurde unter 14 - Plattdeutsche Geschichten veröffentlicht. Setze ein Lesezeichen auf den Permalink.